ای کاش من از موج گلستان تو بودم
پروانه به دور گل و بوستان تو بودم
در آتش چشمان تو میسوخت" تن من
پرنده صفت در کف دستان تو بودم
صد شکوه زخوبان جهان را میفروختم
چون شمع فروزان به شبستان تو بودم
در خوابگاه دیده چو شمشاد می نشستم
جواهر ناب " موج خرامان تو بودم
در وصف دو آیینه نورت سخنم بود
با جلوه و ناز, طاوس خندان تو بودم
چو شبنم به گل های شقایق می نشستم
در صبحدم" یک تازگی روان تو بودم
زمانه اگر میکرد ترا مونس و تنها
با قافله عمر" من اعوان تو بودم
چون مهره ای از مهر به دور قد سرو ات
پیچیده و مدهوش سر و جان تو بودم
آغوش من ار چشمه ی از مهرو وفا بود
توغرق سرور بوده و من شان تو بودم
با واژه ای معشوق" رویت معبد من بود
هر صبح و شام و خفتن به دامان تو بودم
تصنیف از هر قسمت چهرت میسرودم
درجمع عشاق مست و غزل خوان تو بودم
این دل" نمی داد تن به آتشکده تقدیر
یک عمر" من در خدمت و درمان تو بودم
گر شیشه قلبم" با ادا هایت می شکستی
با صبر و سرورم" مرغ زندان تو بودم
در حسرت دوری تو" سوزد دل سارا
کاش یک لحظه ای موج خرامان تو بودم
دل را میزنم پل" به آن رشته ای هستی
تا دانی که من عاشق پنهان تو بودم
سارا نایاب
29.06.2015
